Pod koniec drugiej wojny światowej obozy koncentracyjne nazistowskiego reżimu zostały wyzwolone przez wojska alianckie. Siedemdziesiąt lat po uwolnieniu kobiecego obozu koncentracyjnego Ravensbrück przez wojska radzieckie ponownie zebraliśmy się w miejscu naszych cierpień - nad jeziorem Schwedt koło Fürstenberg / Havel. Kobiety ze wszystkich krajów ujarzmionych przez Niemców oraz Niemki, które tu przebywały, postanowiły złożyć następujące oświadczenie:
Nasza społeczność powstała w czasie, gdy sto trzydzieści tysięcy kobiet, wiele matek i dzieci, a także dwadzieścia tysięcy mężczyzn, zostało zmuszonych do niewolniczej pracy w ponad 150 jednostkach pod dowództwem SS. Byliśmy narażeni na głód i przemoc, a dziesiątki tysięcy zostało zamordowanych. SS próbowało przeciwstawić jedną grupę drugiej, opierając się na naszych odmiennych środowiskach narodowych, politycznych lub religijnych. Udało nam się przeciwdziałać takim próbom dzięki naszej wzajemnej solidarności. Dzięki tej solidarności mogliśmy przeciwstawić się ich terrorowi i zachować własną ludzką godność. Wielu z naszych towarzyszy, którzy przeżyli, było świadkami w procesach sądowych prowadzonych przez siły alianckie w sprawie zbrodni popełnionych w obozie, dzięki czemu mogli pomóc w uzyskaniu prawdziwego obrazu reżimu nazistowskiego.
Po wyzwoleniu ci z nas, którzy przeżyli, starali się utrzymywać ze sobą kontakt i dokumentować historię Ravensbrück, aby zachować na przyszłość historię naszych doświadczeń.
Pragniemy podtrzymać ducha międzynarodowej przyjaźni, jaki zawarł w obozie. To trzyma nas, byłych więźniów obozów i ich rodziny, razem, bez różnic ze względu na narodowość, poglądy polityczne, pochodzenie etniczne czy wyznanie.
Wspieramy wszelkie wysiłki, które przyczyniają się do zrozumienia między ludźmi z różnych krajów. Nasze doświadczenia z Ravensbrück skłoniły nas do wydania pilnego ostrzeżenia w związku z cierpieniem kobiet, mężczyzn i dzieci w wyniku terroru, antysemityzmu, wojny i ludobójstwa.
Z pomocą byłych więźniów z wielu krajów, w miejscu naszego oporu i cierpienia utworzono miejsce pamięci. Pomniki powstały także w innych krajach dzięki inicjatywie ocalałych z Ravensbrück w Amsterdamie, Brukseli, Barcelonie, Lidicach, Paryżu i Warszawie. Tutaj i w innych miejscach wierzymy, że ideały naszego europejskiego oporu powinny być przekazywane przyszłym pokoleniom.
Dokumenty, zeznania, wiersze, historie z życia i inne relacje powinny być zachowane i poszerzone w celu przekazania innym historii obozu koncentracyjnego kobiet. Przechowywana wiedza musi być chroniona przed fałszowaniem.
Takie wspomnienia o Ravensbrück muszą zawsze zachować swój międzynarodowy charakter. Ocalali przenieśli je do wszystkich krajów świata.
Apel kobiet z Ravensbrück jest częścią wezwania kobiet na całym świecie do pokoju i wolności. Nasz opór wobec wszelkich przejawów nacjonalizmu i faszyzmu musi być kontynuowany. Wojny nie zniknęły ze sceny międzynarodowej i nadal powodują udrękę ludzi na całym świecie.
My, ocaleni i rodzina Ravensbrück, mamy najpełniejsze uzasadnienie, by głosić takie ostrzeżenia; w istocie nasze doświadczenia czynią to dla nas poważnym obowiązkiem. Wzywamy ludzi na całym świecie, aby wysłuchali naszego wezwania: Nigdy więcej faszyzmu, nigdy więcej wojny!
Nigdy więcej Ravensbrück!
Nasza czujność i Twoja czujność muszą być zawsze żywe!
(Tekst ten został przygotowany przez Międzynarodowy Komitet Byłych Więźniów Ravensbrück).